Instytut Literaturoznawstwa kierownik katedry: dr hab. Joanna Pietrzak-Thébault, prof. ucz.
dr hab. Raoul Bruni, prof. ucz.
adiunkt: dr Onofrio Bellifemine
adiunkt: dr Leonardo Masi
adiunkt: dr Ewa Nicewicz
adiunkt: dr Małgorzata Ślarzyńska
Od roku akademickiego 2019/20 katedra liczy sześcioro członków: dwoje badaczy samodzielnych i czworo z tytułem doktora. Katedrą kieruje dr hab. Joanna Pietrzak-Thébault. Jakkolwiek badania indywidualne obejmują bardzo szeroki zakres czasowy (od literatury najdawniejszej po autorów XXI wieku), to widać wyraźnie, że zainteresowania naukowe niemal wszystkich członków katedry oscylują wokół kwestii przekładoznawczych, polsko-włoskich związków kulturowych i literackich oraz badań interdyscyplinarnych (literatura/muzyka, literatura/dziennikarstwo). Autorem, który wydaje się szczególnie przyciągać uwagę kilkorga członków katedry jest Curzio Malaparte. W tych wspólnych zainteresowaniach upatrywać należy istotny potencjał badawczy, który z powodzeniem mógłby być wykorzystywany do podejmowania wspólnych projektów (pozyskiwania grantów) badawczych. Podkreślić ponadto należy, że taka różnorodność zainteresowań jest nader korzystna dla praktyki dydaktycznej na filologii włoskiej.
dr hab. Raoul Bruni
Jest badaczem twórczości Giacomo Leopardiego – głównie “Zibaldone”, stosunków poezji i filozofii, tzw. ‘leopardismo’ (tj. wpływu Leopardiego na pisarzy włoskich XX w.). Ostatnio zajmował się także włoską literaturą podróżniczą, a szczególnie reportażami literackimi dotyczącymi Włoch (De Sanctis, Ceronetti, Landolfi) oraz korespondencji zza granicy (Malaparte, Parise, Piovene). Kolejnym polem zainteresowań jest twórczość sycylijskiego poety Bartolo Cattafi, którego uważa się za jednego z bardziej oryginalnych twórców drugiej połowy XX wieku.
dr Onofrio Bellifemine
Zajmuje się głównie stosunkami kulturowymi między Polska a Włochami, a przede wszystkim związkami intelektualistów i dziennikarzy obu krajów. Do postaci, którym poświęcił szczególną uwagę należą Curzio Malaparte, Tommaso Fiore, Indro Montanelli, Enzo Biagi. Ostatnio zajmuje się włoską recepcją postaci i myśli kardynała Stefana Wyszyńskiego. Ponadto jest badaczem kwestii kulturowych Południa Włoch po II wojnie światowej, interesuje się historią i miejscem sportu w społeczeństwie włoskim.
dr Leonardo Masi
Jego zainteresowania badawcze dzielą się między trzy dziedziny, które wzajemnie się dopełniają. Są to literatura włoska, literatura polska i muzyka. Pierwsze […] interdyscyplinarne to literatura i muzyka – zarówno twórczość Karola Szymanowskiego (powieść Efebos i opera Król Roger – zarówno libretto jak muzyka), a także piosenka autorska włoska (poeci tacy jak Pier Paolo Pasolini, Franco Fortini, Roberto Roversi i polska (Czesław Niemen). Jest edytorem i tłumaczem na j. włoski takich współczesnych autorów polskich jak Krzysztof Karasek, Tomasz Różycki, Wojciech Bonowicz, Krystyna Dąbrowska. Zajmuje się także teorią przekładu. Trzecim polem zainteresowań jest recepcja opery włoskiej XIX wieku w Polsce (Giuseppe Verdi, Gaetano Donizetti) oraz obecnością polskich wątków w twórczości kompozytorów włoskich, takich jak Amilcare Ponchielli.
dr Ewa Nicewicz-Staszowska
Prowadzone przez nią badania dotyczą kilku kręgów tematycznych. Pierwszy z nich obejmuje twórczość, a także tłumaczenia i recepcję utworów Gianniego Rodariego w Polsce. Wśród pozostałych należy wymienić: przekład literacki w świetle współczesnych teorii przekładu, historię przekładów włoskiej literatury dla dzieci i młodzieży w ostatnim trzydziestoleciu, włoską książkę obrazkową i historię włoskiej ilustracji dla dzieci i młodzieży, a także włoską baśń. W ostatnich latach zajmowała się także twórczością wybranych włoskich pisarzy dla dorosłych (Moravia, Malaparte, Calvino) i dla dzieci (Baccini, Vamba, Collodi, Munari, Piumini, Pitzorno).
dr hab. Joanna Pietrzak-Thébault
Interesuje się przede wszystkim kwestiami kształtowania się i przemian edycji oraz redakcji tekstów literatury dawnej: od Dantego po autorów XVI wieku. Do obszaru jej studiów należy spojrzenie na literaturę z perspektywy czytelnika i edytora sprzed wieków. Interesuje się zbiorami włoskich starych druków w polskich zbiorach bibliotecznych i wynikającą stąd recepcją włoskiej literatury dawnej w polskim obszarze kulturowym. Inną dziedziną jej zainteresowań naukowych jest francuskojęzyczna twórczość polskich romantyków w perspektywie europejskiej. Nowym polem badawczym jest obecnie twórczość autorów librett operowych oraz przekłady tych szczególnych tekstów.
dr Małgorzata Ślarzyńska
Najważniejszym obszarem jej poszukiwań badawczych jest historia przekładu literackiego w perspektywie literatury włoskiej XX wieku. Szczególną uwagę kieruje ku dynamice relacji literackich i przekładowych w obszarach włoskojęzycznym, anglojęzycznym i polskojęzycznym. Ponadto jej badania naukowe dotyczą twórczości pisarzy i pisarek włoskich XX wieku (Campo, Guidacci, Malaparte).